Τι να προσμένεις και τι να ονειρεύεσαι.....
Σε τι να ελπίζεις, και τι να μπορεί να γίνει αληθινό.....
Το σκηνικό σταθερό και ακλόνητο.
Οι ρίζες της στασιμότητας και της εγκατάλειψης, εξαπλώνονται δυναμικά και ανυποχώρητα, ολοένα και πιο βαθιά, στη λησμονημένη από Θεούς κι ανθρώπους Ορεινή Ηλεία.
Γειτονιές που αδειάζουν, χωριά που εγκαταλείπονται από τους νέους.....
Ή μάλλον, νέοι που διώκονται από τον τόπο που γεννήθηκαν, που μεγάλωσαν, που ονειρεύτηκαν.
Ναι, πολύ σωστά. Διώκονται.
Διώκονται σκληρά και ανελέητα, χωρίς καμιά ελπίδα διαπραγμάτευσης.
Φυλακίζονται στις μεγαλουπόλεις, ζητιανεύοντας για οποιαδήποτε θέση εργασίας.
Συνήθως, συμβιβάζονται και υπάρχουν. Δεν ζουν... απλά, υπάρχουν.....
Ποτέ δεν θα εκλείψουν οι ανάξιοι και προκλητικά απρόθυμοι διοικούντες που θα κατασπαράζουν, χωρίς ίχνος μεταμέλειας και ανθρωπιάς, τα συμφέροντά μας, και θα προσπερνούν, με υποτιμητικό βλέμμα τα ανίσχυρα χωριά μας.
Οι νέοι της περιοχής μας, ορώντας την απραξία και την απαξίωση, μη έχοντας άλλη επιλογή, θα εξακολουθούν να εγκαταλείπουν τη γενέτειρά τους, άβουλα και σιωπηλά.
Θα ανταλλάσουν τον τόπο που αγαπούν για μια πιο ανθρώπινη διαβίωση... όσο κι αν αυτό τους πληγώνει.....
Ψέμα στο ψέμα, η μια γενιά αόρατα θα διαδέχεται την άλλη, προσμένοντας το κάτι... και ανακαλύπτοντας, το τίποτα.
Αυτό το τίποτα, που τόσο απλόχερα μας προσφέρεται, και τόσο σιωπηλά αποδεχόμαστε...
Σταυρούλα Δούλα
Ομάδα «Ωδές Φολόης Ερυμάνθου Ολυμπίας»
Το διαβάσαμε στο: patrisnews.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου