Μέσα από τα έγκατα του εδάφους της, «αναδύθηκε» πριν από πολλά χρόνια η αρχαία πόλη Αλίφειρα που μέχρι σήμερα, σώζεται, στην περιοχή και σήμερα, αποτελεί, ένα από τα ομορφότερα στολίδια της επαρχίας Ολυμπίας.
Όμως, η τοπική κοινότητα Αλιφείρας, ενώ θα μπορούσε να «κρατά» τον πρώτο λόγο στην ιστορία της Ηλείας, εμπράκτως και όχι μόνο στα λόγια, σήμερα, έχει απαξιωθεί πλήρως και παραμένει, μια απλή κουκίδα στο χάρτη του Νομού.
Το ποιος φταίει για την κατάσταση αυτή, οι κάτοικοι δεν μπορούν να το ξέρουν, αλλά το μόνο που ξέρουν είναι πως το χωριό τους ολοένα και συρρικνώνεται.
Ακόμα και τα ερείπια του αρχαίου πολιτισμού, που βρέθηκαν σε σημεία του επιμήκους λόφου που υψώνονται πάνω από το χωριό, παραμένουν στο έλεος, εγκαταλειμμένα και απροστάτευτα.
Ακόμα κι έτσι όμως, οι λιγοστοί κάτοικοι της τοπικής κοινότητας Αλιφείρας, υποστηρίζουν το χωριό τους, τον πολιτισμό και την ιστορία του και προσπαθούν με «νύχια και δόντια» να το κρατήσουν ζωντανό στο πέρασμα του χρόνου.
Το οδοιπορικό στην τοπική κοινότητα Αλιφείρας, «έκρυβε» για εμάς πολλά μυστικά.
Τα οποία στη συνέχεια αποκαλύφθηκαν, μέσα από την φιλοξενία των ανθρώπων της και την ευγνωμοσύνη που οι ίδιοι νιώθουν απέναντι στον τόπο τους, που μέχρι σήμερα, τους δίνει την δυνατότητα να ζουν και κυρίως να ελπίζουν.
Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που προσπαθούν να προσφέρουν όσο μπορούν για την ανάπτυξη του χωριού τους.
Οι καθημερινές τους συναντήσεις γίνονται στην κεντρική ψησταριά του χωριού που ονομάζεται «Η πλατεία των Γεύσεων», ένα πανέμορφο μαγαζί που διατηρεί στο σημείο ο πρόεδρος της κοινότητας, Θεόδωρος Καπιζιώνης μαζί με την σύζυγό του.
Η τοπική κοινότητα Αλιφείρας, όπως και τα περισσότερα χωριά που βρίσκονται στον ορεινό – ημιορεινό όγκο της Ηλείας, τα τελευταία χρόνια – και ειδικά με την έλευση του Καλλικράτη – έχουν «απομονωθεί» από τις πρωτεύουσες των δήμων που σήμερα ανήκουν.
Και αυτό γιατί, οι χιλιομετρικές αποστάσεις που έχουν δημιουργηθεί, είναι «απαγορευτικές» για ορισμένους να μετακινούνται ώστε να εξυπηρετηθούν.
Πολλά τα προβλήματα
Σήμερα, εκείνο που προκαλεί ανησυχία στους κατοίκους της περιοχής, είναι η έλλειψη ιατρού.
Ακόμα και το Κέντρο Υγείας Ανδρίτσαινας, που βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα μακριά και είναι το πιο κοντινό σημείο για τους ασθενείς, υπολειτουργεί, με κίνδυνο την υγεία των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.
Μάλιστα, οι περισσότεροι αναγκάζονται σε περίπτωση ανάγκης να φτάσουν έως την Τρίπολη ή και στον Πύργο για να βρουν την υγεία τους. Άλλοι πάλι, εύχονται να μην συμβεί κάποιος τραυματισμός με χειρότερες συνέπειες.
«Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην περιοχή μας. Αν πάθει κάποιος πολίτης κάτι, δεν υπάρχει Κέντρο Υγείας, δεν υπάρχει γιατρός δεν υπάρχει τίποτα. Ας αναλάβει η Πολιτεία τις ευθύνες της για να γίνει κάτι.
Αν χτυπήσει κάποιος εδώ στην περιοχή από κάποια εργασία, ή αν υπάρξει οποιοσδήποτε τραυματισμός ώσπου να φτάσει στην Τρίπολη, ή στην Κρέστενα ή στον Πύργο θα είναι πλέον αργά.
Είναι πάρα πολύ σοβαρό αυτό. Παλιότερα το Κέντρο Υγείας Ανδρίτσαινας μπορούσε να παράσχει τις πρώτες βοήθειες σε κάποιον. Τώρα ούτε αυτό δεν γίνεται.
Είμαστε μεγάλοι άνθρωποι εδώ και πρέπει η Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της να έλθει κάποιος γιατρός στην περιοχή», αναφέρει ο πρόεδρος της κοινότητας, Θεόδωρος Καπιζιώνης.
Η αρχαία Αλίφειρα
Τα ερείπια της αρχαίας πόλης Αλίφειρας βρίσκονται στην κορυφή του επιμήκους λόφου, που υψώνεται πάνω από το σημερινό χωριό Αλίφειρα (πρώην Ρογκοζιό).
Το τείχος που περιέβαλε την αρχαία πόλη σώζεται πολύ καλά σε ορισμένα σημεία, ενώ ο καλύτερα διατηρημένος πύργος του («Πύργος της Βουβάλας») σώζεται σε ύψος 6μ. περίπου.
Η Αλίφειρα ήλθε στο φως μετά τις ανασκαφές του καθηγητή Αν. Ορλάνδου στα 1932-33 και ταυτίσθηκε με ευκολία προς την αρχαία πόλη, αφού ο Παυσανίας είχε δώσει σαφή περιγραφή της θέσης (Παυσ. VIII, 26.4), την οποία τοποθετεί σε απόσταση 40 σταδίων από τη γειτονική Ηραία.
Στο ψηλότερο σημείο του λόφου δεσπόζει η τειχισμένη ακρόπολη, που καταλαμβάνει το νότιο τμήμα του και λίγο νοτιότερα βρίσκεται το τέμενος της Αθηνάς με το ναό, όπου θα πρέπει να υψωνόταν μεγαλόπρεπο το κολοσσιαίο χάλκινο άγαλμα της θεάς. Στο άλλο άκρο του λόφου βρίσκεται ο ναός του Ασκληπιού.
Ακόμα κι ο χώρος αυτός ωστόσο, παραμένει ανεκμετάλλευτος, όπως εξηγεί στην εφ. «ΠΑΤΡΙΣ» ο πρόεδρος της κοινότητας.
Ειδικότερα ο κ. Καπιζιώνης, τονίζει μεταξύ των άλλων ότι: «Έχουμε έναν πλούτο στο χωριό μας που έχει μείνει ανεκμετάλλευτος.
Δεν ξέρω ποιοι φταίνε και ποιοι δεν φταίνε αυτό που ξέρω είναι πως θα μπορούσε να έχει γίνει μια σωστή πρόσβαση στον αρχαιολογικό χώρο, να έρχονται τουρίστες και σαν χωριό να έχει αναπτυχθεί.
Η έκταση του αρχαιολογικού πρέπει να είναι πάνω από 20 στρέμματα, γιατί υπάρχει εδώ ο Ναός της Αθηνάς, ο Ναός του Ασκληπιού κ.α.».
Το θαυμαστό Σεπετό
Σκαλωμένη σε ένα βράχο, πάνω από την όχθη του ποταμού Τρίτωνα, παραπόταμο του Αλφειού, βρίσκεται η Ιερά Μονή της Παναγίας Σεπετού κτισμένη από τον 11ο αιώνα μ.Χ..
Οι ερμηνείες για την ονομασία της Μονής ποικίλλουν. Σύμφωνα με μια εκδοχή το Σεπετό προέρχεται από της φράση «σε πετώ» που είπε μια πιστή γυναίκα καθώς πέταγε το παιδί της, ταμένο στη Παναγία, από το παράθυρο της Εκκλησίας, το οποίο και σώθηκε.
Μια άλλη ερμηνεία του Σεπετό, το συνδέει με το σλαβικό SOPOT, που σημαίνει κρουνός, καταρράκτης, αφού στους πρόποδές του ρέει ο ποταμός Τρίτωνας με το γνωστό καταρράκτη του.
Η Μονή ιδρύθηκε το 1150 μ.Χ. και διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο κατά τη περίοδο του Βυζαντίου αλλά και της Φραγκοκρατίας.
«Είμαστε γείτονες με το θαυμαστό Σεπετό όπου η χάρη της Παναγίας είναι ξακουστή παντού σε όλη την Ελλάδα και είναι ένας προορισμός θρησκευτικός για πάρα πολύ κόσμο. Εκεί έχουμε έναν αξιέπαινο ιερέα τον πατέρα Γεώργιο Ζαχαρόπουλο», αναφέρει ο εφημέριος της ενορίας της Αλιφείρας, π. Σπυρίδωνας Πανταζόπουλος.
Τα ξωκλήσια της Αλιφείρας
Όπως αναφέρει ο εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αλιφείρας, στην περιοχή υπάρχουν αρκετά ξωκλήσια. Πρόκειται για τους Αγίου Θεόδωρους, τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Ηλία που βρίσκονται στους οικισμούς Άνω και Κάτω Πευκί.
Δείτε Φωτογραφίες
Πηγή Γιακουμέλου
Το διαβάσαμε απο το: patrisnews.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου