1 Μαρ 2022
0 σχόλια

Ο έλληνας πρόσφυγας που έσωσε τον Νέλσον Μαντέλα από βέβαιο θάνατο στη «Δίκη του Αιώνα»

Ο έλληνας πρόσφυγας που έσωσε τον Νέλσον Μαντέλα από βέβαιο θάνατο

Ο μεσσήνιος δικηγόρος Τζορτζ Μπίζος που κατάφερε το 1964 να γλιτώσει τον επιστήθιο φίλο του προσθέτοντας δυο λέξεις στην απολογία του


Ακόμα κι ο Σωκράτης χρειαζόταν καλύτερο δικηγόρο, αστειεύτηκε ο Τζορτζ Μπίζος στον συνοδοιπόρο του στη μάχη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Νέλσον Μαντέλα μέσα στη δικαστική αίθουσα προσπαθώντας να τον κάνει να αλλάξει το τέλος της απολογίας του.

Δημοσίως πάντως δήλωνε πως «ο φίλος μου ο Νέλσον δεν φοβάται τον θάνατο», αυτό διεμήνυε προς πάσα κατεύθυνση για τον συνεργάτη του στο κίνημα κατά του Απαρτχάιντ, με τον οποίο έμελλε να ζήσει ένα ταραχώδες παρελθόν και ένα ακύμαντο μέλλον.

Ο ένας λευκός μετανάστης στη Νότια Αφρική, ο άλλος μαύρος επαναστάτης στην ίδια χώρα, οι ζωές τους συνδέθηκαν με μυθιστορηματικό τρόπο και οι ιδέες τους εξόργιζαν περισσότερους από όσους μπορούσαν να διαχειριστούν.

Λες και το έκανε η μοίρα, ένα δεκατριάχρονο αγόρι αποβιβάζεται πλάι στον πατέρα του στο λιμάνι του Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής τον Οκτώβριο του 1941 για να γλιτώσουν από τη μήνη των Ναζί

Οι δυο τους δεν μιλούν λέξη αγγλικά, έχουν μερικά «ψιλά» πάνω τους και καμία προοπτική φυσικά. Ήταν όμως ήδη ήρωες, αν και ακόμα δεν το γνώριζαν.

Ο νεαρός Έλληνας θα κατάφερνε να σπουδάσει νομική, γνωρίζοντας στα πανεπιστημιακά έδρανα έναν μαύρο συμφοιτητή του με πάθος για ελευθερία. 

Σήμερα το όνομα του Τζορτζ Μπίζος είναι θρύλος στη Νότια Αφρική, αφού απαθανατίστηκε στη συνείδηση του λαού ως ο άνθρωπος που έσωσε τον Μαντέλα από την αγχόνη των καταπιεστών.

Σύμβολο του αγώνα των μαύρων κατά του νοτιοαφρικανικού Απαρτχάιντ αλλά και κάθε αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης, ο Μπίζος ήρθε στον κόσμο για να τον κάνει εμφανώς καλύτερο. 

Η βαθιά φιλία, η στενή συνεργασία του με τον Νέλσον Μαντέλα αλλά και οι αγώνες που έδωσε για να απελευθερωθεί ο νοτιοαφρικανός ηγέτης θα σημάδευαν βέβαια τη ζωή του ανεξίτηλα, καθώς μιλάμε για χρόνια δύσκολα.

Τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες, μέσα και έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων, πάλευε ο Μπίζος για να αποκαλυφθούν τα ψεύδη, η υποκρισία και η βιαιότητα ενός αδυσώπητου καθεστώτος, κρατώντας ταυτοχρόνως άσβεστη τη νοσταλγία του για τη μακρινή πατρίδα του, την Ελλάδα.

«Κατά τη θητεία μου ως προέδρου της Νότιας Αφρικής, συχνά επιζητούσα και ελάμβανα, πάντα γενναιόδωρα, τις συμβουλές του Τζορτζ για πολλά νομικά, συνταγματικά και προσωπικά θέματα. 

Ουδέποτε δίστασε να με συνδράμει παντού και πάντα· είναι πια μέλος της οικογένειάς μας

Τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μου τρέφουν ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον ‘‘θείο Τζορτζ’’», έλεγε γι’ αυτόν το πρόσωπο-σύμβολο του 20ού αιώνα, που για τον Μπίζο δεν ήταν παρά ο ομοϊδεάτης και στενός του φίλος που έδιναν άλλοτε τις μάχες πλάι-πλάι.

Συνεχίζει ο Μαντέλα: «Η αυτοβιογραφία του Τζορτζ, ‘‘Οδύσσεια προς την ελευθερία’’, δεν είναι απλά ένας προσωπικός απολογισμός μιας εκπληκτικής ζωής, αλλά ένα πολύτιμο πρόσθημα στα ιστορικά αρχεία του έθνους μας από έναν άνθρωπο του οποίου η συμβολή στην εδραίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων -που αποτελούν την ουσία των δικών μας συνταγματικών αξιών- είναι ανεκτίμητη».

Ό,τι κι αν έκανε πάντως, και έκανε πάρα πολλά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κατοχύρωση των συνταγματικών ελευθεριών, ο Μπίζος θα ήταν διαχρονικά ο δικηγόρος του νεαρού επαναστάτη Μαντέλα σε κείνη τη δίκη του 1964 που το καθεστώς λυσσούσε να τον βγάλει από τη μέση.

«Δίκη του Αιώνα» την είπαν και όχι άδικα, καθώς εκεί πήγε η δημοκρατία για να πεθάνει άλλη μια φορά.

Ο Μπίζος γλιτώνει τον φίλο του από τη θανατική ποινή προσθέτοντας δυο λεξούλες στην απολογία του, αυτό το «αν παραστεί ανάγκη»

Ένα «αν» θα γλίτωνε τον Μαντέλα, εξασφαλίζοντάς του ωστόσο τρεις σχεδόν δεκαετίες πίσω από τα σίδερα.

Τριάντα χρόνια αργότερα, το Απαρτχάιντ γκρεμίζεται, ο Μαντέλα εκλέγεται στο ύπατο αξίωμα της Νότιας Αφρικής και ο καλός του φίλος είναι και πάλι εδώ να τον βοηθήσει στα δύσκολα, συμμετέχοντας ενεργά στη σύνταξη του νέου Συντάγματος, την κατάργηση της θανατικής ποινής και τις κατακλυσμιαίες πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.

Πόσο δρόμο είχαν διανύσει όμως οι δυο φίλοι από την πρώτη φορά που συναντήθηκαν το 1948!

Τα 65 χρόνια που αφιέρωσε ο Μαντέλα στον αγώνα κατά του ρατσισμού είχαν πάντα παραστάτη τον Μπίζο, με τον οποίο βρέθηκαν, απομακρύνθηκαν, συναντήθηκαν ξανά, συζήτησαν, διαφώνησαν, πάλεψαν και έζησαν μια ζωή μεγαλύτερη και από την Ιστορία την ίδια.

«Έρχεται μια στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου που είτε θα υποκύψεις είτε θα παλέψεις», συνήθιζε να λέει ο Μπίζος και όλοι γνώριζαν τι είχε επιλέξει ο ίδιος…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο: newsbeast.gr


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Toggle Footer
Top