Ιστορίες αληθινές που φέρνει στο φως ο Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ» Ν. Αχαΐας, μαρτυρούν τα εμπόδια και τις τρομερές δυσκολίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας της χώρας μας, τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες που έχουν έρθει αντιμέτωπες με τον καρκίνο του μαστού.
«Τα αιτήματα τους κατακλύζουν το τηλεφωνικό κέντρο καθημερινά δεν μας αφήνουν περιθώρια να σιωπήσουμε», αναφέρει χαρακτηριστικά η πρόεδρος του Συλλόγου «Άλμα Ζωής», Λολιώ Κολυπέρα, δημοσιεύοντας ορισμένες από τις δύσκολες ιστορίες γυναικών της Ηλείας με τις οποίες ο Σύλλογος απασχολήθηκε από το Σεπτέμβριο του 2013 ως σήμερα:
*Η Ντίνα, που υποβάλλεται σε χημειοθεραπείες, έρχεται από νότια περιοχή της Ηλείας και ταξιδεύει σχεδόν 2 ώρες ως το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου. Μόλις φτάσει, συνταγογραφείται το φάρμακο της και ο γιός της πηγαίνει στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ, που βρίσκεται 8 χιλιόμετρα μακριά από το Νοσοκομείο για να το πάρει, και να ξεκινήσει χημειοθεραπεία σε μια καρέκλα, ταλαιπωρημένη και ζαλισμένη.
* Η Ξένια, από αγροτική περιοχή της Ηλείας, μόλις πέρασε από δευτεροβάθμια επιτροπή διεκδικώντας ένα ποσοστό αναπηρίας που να της επιτρέπει να διατηρήσει την αναπηρική της σύνταξη. Δεν τα κατάφερε. Κανείς δεν αξιολογεί ότι για να μπορεί να εργάζεται ως αγρότισσα χρειάζεται να χρησιμοποιεί το χειρουργημένο πρησμένο χέρι της από το λεμφοίδημα. Νιώθει απελπισία.
* Η Μαρία, από τον Πύργο, χρειάστηκε να ταξιδέψει ως την Αθήνα και να χειρουργήσει τον καρκίνο στον μαστό της, καθώς οι λίστες αναμονής σε Δημόσιο Νοσοκομείο της Πάτρας είναι μεγάλες. Η ίδια και ο σύζυγος της είναι άνεργοι, με ένα μικρό παιδί, και χρειάστηκε να γίνει έρανος από την εκκλησία.
Πρόκειται για αληθινές ιστορίες που συναντούν οι εθελοντές του Συλλόγου «Άλμα Ζωής», που δίνουν καθημερινά αγώνα για να στηρίξουν τη γυναίκα με καρκίνο μαστού που σήμερα βάλλεται όχι μόνο από την ασθένεια αλλά και από το ασθενές Εθνικό Σύστημα Υγείας.
«Οι εθελοντικές οργανώσεις δεν μπορούν και δεν θέλουν να αντικαταστήσουν το Κράτος Πρόνοιας. Ζητάμε τώρα την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση απέναντι στους ογκολογικούς ασθενείς. Την ώρα που χρειάζονται φροντίδα και θεραπεία δεν μπορεί να εγκαταλείπονται στη μοίρα τους», καταλήγει η κ. Λολιώ Κολυπέρα.
Πηγή eproini.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου