Στο κέντρο περίπου της πρώην επαρχίας Ολυμπίας βρίσκεται το γραφικό χωριό μας, ένα χωριό με παρελθόν και ένδοξη ιστορία.
Το ομώνυμο βουνό
Το υπερκείμενο βουνό που ο λαός το ονομάζει Βουνούκα είναι το ψηλότερο βουνό της επαρχίας Ολυμπίας, το γνωστό από τη μυθολογία βουνό Μίνθη.
Το βουνό αυτό αποτελεί παραφυάδα του Λυκαίου και έχει υψόμετρο 1221 μέτρα.
Το υπερκείμενο βουνό που ο λαός το ονομάζει Βουνούκα είναι το ψηλότερο βουνό της επαρχίας Ολυμπίας, το γνωστό από τη μυθολογία βουνό Μίνθη.
Το βουνό αυτό αποτελεί παραφυάδα του Λυκαίου και έχει υψόμετρο 1221 μέτρα.
Είναι ντυμένο στην ανατολική και βόρεια πλευρά του με πανύψηλες αριές και γερόκορμα πουρνάρια.
Σύμφωνα με τη Μυθολογία η Μίνθη ήταν όμορφη και γύριζε στους δρυμούς του βουνού αυτού.
Εκεί την είδε κάποια μέρα ο Πλούτωνας, ο θεός του Άδη, την αγάπησε παράφορα και την έκαμε ερωμένη του.
Η Περσεφόνη, η γυναίκα του όταν το αντιλήφθηκε αυτό παραπονέθηκε στη μάνα της, τη Δήμητρα, τη θεά της γεωργίας η οποία τη μεταμόρφωσε εις «κηπαίαν» Μίνθη, ένα αρωματικό φυτό της οικογένειας των χειλανθών που φυτρώνει εδώ, το οποίο χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική.
Ο περιηγητής Στράβωνας που πέρασε από την περιοχή το 175 μ.Χ. αναφέρει τα εξής σε μετάφραση:
Ανατολικά του Πύλου είναι ένα βουνό με το όνομα Μίνθη, που ο μύθος λέει ότι ήταν παλλακίδα του Αδη και πατήθηκε από την κόρη, οπότε μεταβλήθηκε στη μίνθη του κήπου, αυτή που μερικοί λένε δυόσμο.».
Ο Στράβωνας μας δίνει και άλλες πληροφορίες:
Αναφέρει ότι στο βουνό αυτό υπήρχε ναός του Άδη, άλσος αφιερωμένο στη Δήμητρα και ιερό του Μακιστίου Ηρακλή.
Οι αρχαιολόγοι μέχρι σήμερα δε μπόρεσαν να ανοίξουν την καρδιά της Μίνθης για να επαληθευτεί η μαρτυρία του περιηγητή.
Το μεγαλύτερο σε έκταση οροπέδιο του χωριού είναι της Μηλιάς ο κάμπος πίσω απ΄ τη βορεινή πλευρά του όρους Μίνθη.
Αξιοθέατα
Το κάστρο Αράκλοβο
Πάνω απ΄το σημερινό χωριό Μίνθη στη ΒΑ πλευρά του ομώνυμου όρους, σε μια τρίκορφη βουνοπλαγιά ξεπροβάλλει ψηλό και περήφανο, ένα απ΄τα πιο ξακουστά μεσαιωνικά κάστρα του Μοριά, το κάστρο Αράκλοβο.
Η ανατολικότερη κορυφή διαμορφώνεται σε ένα εξαιρετικά απόκρημνο κώνο.
Αυτός ο κώνος έχει επάνω του τα ερείπια του κάστρου.
Το Αράκλοβο διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και γίνεται εκτεταμένη αναφορά στο «Χρονικό του Μορέως» το οποίο σημειωτέον μόνο για το χρονικό της κατάληψής του έχει αφιερώσει 270 στίχους.
Στέκει σε βραχοβούνι ύψους 980 μ. απ’την επιφάνεια της θάλασσαςκαι κατά τη μαρτυρία του Χρονικού του Μορέως «μέσα στον τόπο των Σκορτών κείτεται κι αφεντεύει», οχυρό και απροσπέλαστο απ’όλες σχεδόν τις μεριές.
Η μόνη εύκολη πρόσβαση είναι απ” τη δυτική πλευρά.
Τείχος στεφανώνει την κορυφή του υψώματος.
Σύμφωνα με τη Μυθολογία η Μίνθη ήταν όμορφη και γύριζε στους δρυμούς του βουνού αυτού.
Εκεί την είδε κάποια μέρα ο Πλούτωνας, ο θεός του Άδη, την αγάπησε παράφορα και την έκαμε ερωμένη του.
Η Περσεφόνη, η γυναίκα του όταν το αντιλήφθηκε αυτό παραπονέθηκε στη μάνα της, τη Δήμητρα, τη θεά της γεωργίας η οποία τη μεταμόρφωσε εις «κηπαίαν» Μίνθη, ένα αρωματικό φυτό της οικογένειας των χειλανθών που φυτρώνει εδώ, το οποίο χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική.
Ανατολικά του Πύλου είναι ένα βουνό με το όνομα Μίνθη, που ο μύθος λέει ότι ήταν παλλακίδα του Αδη και πατήθηκε από την κόρη, οπότε μεταβλήθηκε στη μίνθη του κήπου, αυτή που μερικοί λένε δυόσμο.».
Ο Στράβωνας μας δίνει και άλλες πληροφορίες:
Αναφέρει ότι στο βουνό αυτό υπήρχε ναός του Άδη, άλσος αφιερωμένο στη Δήμητρα και ιερό του Μακιστίου Ηρακλή.
Οι αρχαιολόγοι μέχρι σήμερα δε μπόρεσαν να ανοίξουν την καρδιά της Μίνθης για να επαληθευτεί η μαρτυρία του περιηγητή.
Το μεγαλύτερο σε έκταση οροπέδιο του χωριού είναι της Μηλιάς ο κάμπος πίσω απ΄ τη βορεινή πλευρά του όρους Μίνθη.
Αξιοθέατα
Το κάστρο Αράκλοβο
Η ανατολικότερη κορυφή διαμορφώνεται σε ένα εξαιρετικά απόκρημνο κώνο.
Αυτός ο κώνος έχει επάνω του τα ερείπια του κάστρου.
Το Αράκλοβο διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και γίνεται εκτεταμένη αναφορά στο «Χρονικό του Μορέως» το οποίο σημειωτέον μόνο για το χρονικό της κατάληψής του έχει αφιερώσει 270 στίχους.
Στέκει σε βραχοβούνι ύψους 980 μ. απ’την επιφάνεια της θάλασσαςκαι κατά τη μαρτυρία του Χρονικού του Μορέως «μέσα στον τόπο των Σκορτών κείτεται κι αφεντεύει», οχυρό και απροσπέλαστο απ’όλες σχεδόν τις μεριές.
Η μόνη εύκολη πρόσβαση είναι απ” τη δυτική πλευρά.
Τείχος στεφανώνει την κορυφή του υψώματος.
Η τοιχοδομία του κάστρου είναι ακανόνιστου τραπεζιόσχημου σχήματος και η έκτασή του δεν υπερβαίνει τα 800 τετρ.μέτρα πράγμα που δείχνει ότι σ’αυτό παρέμενε μικρός αριθμός κατοίκων.
Όπως βλέπουμε το βραχοβούνι από μακριά, φαντάζει σαν τεράστια αετοφωλιά στην οποία κανείς δε μπορεί ν’αναρριχηθεί.
Στη σχεδόν επίπεδη κορυφή του κορυφή του κάστρου σώζονται ακόμη τα λείψανα δύο ομβροδεξαμενών η μία απ’αυτές διατηρείται ακόμη και σήμερα σε καλή κατάσταση.
Η δεξαμενή αυτή έχει ύψος 2 μέτρα, πλάτος 3,40 και μήκος 8 μέτρα και σε μεγάλο μέρος της επιφάνειάς της διατηρεί το επίχρισμα από κορασάνι.
Εξω πό το κάστρο συναντάμε και άλλη δεξαμενή χωμένη σε φυσικό κοίλωμα του βράχου.
Το μέγεθος και η χωρητικότητα των δεξαμενών αυτών εξασφάλιζε επάρκεια νερού στους πολιορκημέ- νους ώστε να αντέχουν σε μακρο- χρόνια πολιορκία.
Τα ερείπια του μπούρκου (εξώχωρο) κάτω απ’την ανατολική πλευρά των τειχών του κάστρου
Στο ψηλότερο σημείο του κάστρου είχε κτιστεί πύργος ο οποίος φαίνεται ότι χρησιμοποιούνταν και ως ξενώνας.
Οπως προκύπτει απ” το Χρονικό του Μορέως είχε φιλοξενηθεί στον πύργο αυτό ο Γοδεφρείδος ντε Μπριέρες.
Σήμερα διακρίνεται μόνο το σωζόμενο τείχος της βάσεώς του.
Εξω απ΄το κάστρο στη ΝΑ πλευρά υπάρχει εκτεταμένος ερειπιώνας που αποτελούσε σύμφω- να με τη μαρτυρία του Χρονικού το μπούρκο (εξώχωρο) οι κάτοικοι του οποίου εκμεταλλεύ- ονταν την ασφάλεια που πρόσφερε η οχύρωση του κάστρου.
Οπως βεβαιώνεται από το Χρονικό μέσα στο κάστρο έμενε μόνο η φρουρά, οι κάτοικοι έμεναν στον μπούρκο.
Καλλιεργούσαν τον εύφορο κάμπο της «Μηλιάς» και μόνο σε στιγμές κινδύνου κατέφευγαν στο κάστρο.
Όπως βλέπουμε το βραχοβούνι από μακριά, φαντάζει σαν τεράστια αετοφωλιά στην οποία κανείς δε μπορεί ν’αναρριχηθεί.
Στη σχεδόν επίπεδη κορυφή του κορυφή του κάστρου σώζονται ακόμη τα λείψανα δύο ομβροδεξαμενών η μία απ’αυτές διατηρείται ακόμη και σήμερα σε καλή κατάσταση.
Εξω πό το κάστρο συναντάμε και άλλη δεξαμενή χωμένη σε φυσικό κοίλωμα του βράχου.
Το μέγεθος και η χωρητικότητα των δεξαμενών αυτών εξασφάλιζε επάρκεια νερού στους πολιορκημέ- νους ώστε να αντέχουν σε μακρο- χρόνια πολιορκία.
Στο ψηλότερο σημείο του κάστρου είχε κτιστεί πύργος ο οποίος φαίνεται ότι χρησιμοποιούνταν και ως ξενώνας.
Οπως προκύπτει απ” το Χρονικό του Μορέως είχε φιλοξενηθεί στον πύργο αυτό ο Γοδεφρείδος ντε Μπριέρες.
Σήμερα διακρίνεται μόνο το σωζόμενο τείχος της βάσεώς του.
Εξω απ΄το κάστρο στη ΝΑ πλευρά υπάρχει εκτεταμένος ερειπιώνας που αποτελούσε σύμφω- να με τη μαρτυρία του Χρονικού το μπούρκο (εξώχωρο) οι κάτοικοι του οποίου εκμεταλλεύ- ονταν την ασφάλεια που πρόσφερε η οχύρωση του κάστρου.
Οπως βεβαιώνεται από το Χρονικό μέσα στο κάστρο έμενε μόνο η φρουρά, οι κάτοικοι έμεναν στον μπούρκο.
Καλλιεργούσαν τον εύφορο κάμπο της «Μηλιάς» και μόνο σε στιγμές κινδύνου κατέφευγαν στο κάστρο.
Τα σπίτια τους ήταν φτιαγμένα με ξερολιθιά.
Σε φράγκικο κατάλογο του 1391 ο οικισμός του Αρακλόβου είχε 100 σπίτια.
Ιστορικές Τοποθεσίες
Στην τοποθεσία Φραγκόκαμπος που βρίσκεται στο οροπέδιο των «Βουνών» κοντά στης Μηλιάς τον κάμπο έγιναν φονικές μάχες στα χρόνια 1205-1208.
Κατά μια εκδοχή ο καστελλάνος του Αρακλόβου Δοξαπατρής Βουτσαράς εξήλθε απ’το φρούριο και προσέβαλε την εμπροσθοφυλακή του Σαμπλίτη.
Σε φράγκικο κατάλογο του 1391 ο οικισμός του Αρακλόβου είχε 100 σπίτια.
Ιστορικές Τοποθεσίες
Κατά μια εκδοχή ο καστελλάνος του Αρακλόβου Δοξαπατρής Βουτσαράς εξήλθε απ’το φρούριο και προσέβαλε την εμπροσθοφυλακή του Σαμπλίτη.
Πηγές: newlifestyle.gr, minthi-alvena.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου