O Yφυπουργός Εξωτερικών Γρηγόρης Νιώτης, που εκπροσωπούσε την Ελληνική Κυβέρνηση ήταν στο βήμα και αναφερόταν στην Φιλική Εταιρεία.
Ξαφνικά διακόπτεται από μια γυναικεία φωνή , πολύ δυνατή , ξεκάθαρη, θαρραλέα, αδιαφορώντας για τις τυχόν επόμενες συνέπειες, μίλησε αληθινά φορτισμένη συγκινησιακά από την αδικία που τόσα χρόνια γίνονταν για τον πατριώτη της Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο, μίλησε στη γλώσσα των Ελληνίδων γυναικών που τίμησαν την χώρα μας σε άλλες εποχές
Με τα παρακάτω λόγια η κα Βιβή Δερεχάνη, διέκοψε τον κ. Νιώτη :
<<Κύριε Υπουργέ των Ελλήνων, παραλείψατε τον τέταρτο Πρωτοφιλικό, Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου, εξ Ανδριτσαίνης Ολυμπίας, ο οποίος μυήθηκε εδώ, μέσα σε αυτή την αίθουσα πρώτος από τον Νικόλαο Σκουφά, δίνοντας τον όρκο της Φιλικής Εταιρείας.
Έχει αδικηθεί από την πολιτεία, αλλά εδώ ήρθαμε να επανορθώσουμε την αδικία και όχι να την επαναλάβουμε..>>.
Όλοι είχαν μείνει άναυδοι από την απρόσμενη αυτή αντίδρασή της.
Μια νεκρική σιγή επικράτησε για λίγο, ο Υπουργός συνέχισε αμήχανα την ομιλία του. Μετά την ομιλία, αναρωτήθηκαν γιατί προκλήθηκε το περιστατικό αυτό και άρχισαν να ρωτούν << τι είναι αυτός ο Αναγνωστόπουλος>>.
Ο δε Πατριάρχης της Ρωσίας ζήτησε εξηγήσεις από το διερμηνέα του και από τη στιχομυθία του αυτή φάνηκε ότι ούτε ο ίδιος γνώριζε περί Αναγνωστόπουλου, πολύ δε περισσότερο οι απλοί πολίτες της ομογένειας σε αυτές τις χώρες.
Μετά από αυτά προέκυψε μια αλλαγή της ατμόσφαιρας μέσα στην αίθουσα. Περίμεναν όπως φάνηκε εκ των υστέρων να τελειώσει η τελετή για να βγουν να πληροφορηθούν .
Χωρίς υπερβολή ‘ολο το πλήθος εισέβαλε μέσα στην αίθουσα των προτομών γύρω από τον Αναγνωστόπουλου και απορημένοι ρωτούσαν να μάθουν περί τίνος επρόκειτο.
Η Βιβή Δερεχάνη και η Άννα Αιλιανού, δεξιά και αριστερά της προτομής εξηγούσαν εν ολίγοις το ιστορικό.
Οι Έλληνες της Όδησου έκλαιγαν για όλα αυτά, αγκάλιαζαν την προτομή και έβγαζαν αναμνηστικές φωτογραφίες. Μέσα σε αυτό το κλίμα της έντασης, αλλά και της συγκινησιακής φόρτισης τελείωσαν τα εγκαίνια.
Την επόμενη ημερά δόθηκε μεγάλη συναυλία στο πολυτελές κτίριο της Όπερας της Όδησσου με αφιέρωμα στο Μάνο Χατζηδάκη.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, δόθηκε η τελετουργία από το Λύκειο Ελληνίδων του Ελληνικού γάμου, σύμφωνα με τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις από όλη την Ελλάδα.
Ήταν κάτι το πρωτοφανές και ανεπανάληπτο.
Επιμόνως το κοινό ζήτησε να επαναληφθεί για δεύτερη φορά, και έγινε την επόμενη ημέρα δεύτερη παράσταση με την τελετουργία του ελληνικού γάμου.
Οι Ελληνοπρεπείς αυτές τελετές, που ξεσήκωσαν την πόλη της Οδησού όλο κληρώθηκαν με την κατανυκτική λειτουργία στον Ελληνικό Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος στην Οδησσό.
Νόμιζες πως ονειρεύεσαι, μαγεμένος από τις μυσταγωγικές μελωδικές φωνές ψαλτών. Στο τέλος όλοι μαζί ψάλαμε <<Τη Υπερμάχω…..>>
Η Ελληνική παρουσία ήταν αισθητή και απαστράπτουσα και εντυπωσίασε τους πάντες στην Οδησσό. Δονήθηκαν από τον εθνικό παλμό και ένοιωθες το γνήσιο Ελληνικό πνεύμα της Μητροπολιτικής Ελλάδας και της διασποράς, συναδελφωμένο να θριαμβεύει…
Η αείμνηστη Βιβή Δερεχάνη μέσω του Συλλόγου Ολυμπίων μαζί με τους συνεργάτες της είχαν κάνει τεράστιες προσπάθειες για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας σχετικά με τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου.
Όχι μόνο για την τοποθέτηση της προτομής του στην πλατεία Κολωνακίου, όχι μόνο να φτιαχτεί προτομή να τοποθετηθεί στο μουσείου Φιλικών στην Οδησσό αλλά και να περαστεί και στα σχολικά βιβλία η ιστορική αυτή παράλειψη.
Μετά από επίμονες προσπάθειες του Σύλλογου Ολυμπίων, από τους τοπικούς Συλλόγους και από το Δήμο Ανδρίτσαινας, το καθ’ ΄ύλην αρμόδιο για το θέμα Υπουργείο Παιδείας, , δεν ικανοποίησε το αίτημα όπως το ζητούσαν να προστεθεί στην ομάδα των Πρωτοφιλικών, έστω και ως τέταρτος ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος.
Απλά σε μια σελίδα του βιβλίου της Ιστορίας της Β΄ Τάξης των Τεχνικών Λυκείων μια περικοπή για τον Αναγνωστόπουλο.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι όπως επιβεβαιώνει ο κορυφαίος Ιστορικός μας Διονύσιος Κόκκινος , οποίος γράφει χαρακτηριστικά:<<ο Αναγνωστόπουλος <<παραγκωνίστηκε>>, επειδή δεν ήταν Μασόνος, ήταν πολέμιος της στοάς, ενώ ο Σκουφάς, Τσακάλωφ και Ξάνθος ήταν τέκτονες… Ίσως αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα………>>
Όλα τα παραπάνω είναι μια μικρή περίληψη από το βιβλίο <<Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ>>.
Όταν το διάβασα ένοιωσα πάρα πολλά συναισθήματα για την Συγγραφέα και για όλη σχεδόν την ιστορία του ιστορικού αυτού Συλλόγου, καθώς και για όλους τους προέδρους που πέρασαν . Στάθηκα όμως εντυπωσιασμένη στη δυναμικότητα αυτής της γυναίκας, της Αείμνηστης Βιβής Δερεχάνη, , με το θάρρος , την επιμονή της και γενικά με την όλη συμπεριφορά της στην Οδησσό.
Η διαδρομή της μέσω των Συλλόγων, μας διδάσκει ότι είναι ένα συμβούλο γυναικείας δυναμικότητας που μας δείχνει ότι κάθε μεγάλη ιδέα μπορεί να υλοποιείται.
Δικαίως στη σελίδα 11 του Βιβλίου έχει βάλει τη ρήση του Άγγλου ιστορικού ( 1795-1881) Θωμά Καρλάυλ διατυπωμένη ως εξής:
<< Δεν χρειάζεται να είσαι Δάντης ή Λούθηρος, ή Ρουσσώ, ή Ναπολέων για να γίνεις δημιουργός έργων, για να γράψεις ιστορία για τους μεταγενέστερους. Αρκει να είσαι και Πρόεδρος ενός Συλλόγου>>
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου