Οι πρόγονοί μας δεν άφηναν τίποτε να πάει χαμένο. Και αυτό το επεξεργάζονταν για να διευκολύνουν τη ζωή τους τα πέτρινα χρόνια…
Αφού κούρευαν τις γίδες και πήγαιναν το μαλλί στο σπίτι, άρχιζε η επεξεργασία του ως εξής:
Άπλωναν τα μαλλιά κάτω και με λεπτά λουριά, που είχαν δημιουργήσει από δέρματα ζώων, τα χτυπούσαν.
Αφού το αναμάλλιαζαν, δηλαδή το φούντωναν αρκετά, το έφτιαχναν σε τουλούπες, τις οποίες τις έβαζαν με σειρά μέσα σε ένα σακί.
Κατόπιν έπαιρναν αυτό το σακί και το τοποθετούσαν σε ένα χαρανί με βραστό νερό για να ζεματιστούν και να μαλακώσουν οι τουλούπες του μαλλιού.
Όταν ολοκληρωνόταν και αυτή η διαδικασία, στέγνωναν το μαλλί και έπειτα το έγνεθαν.
Το νήμα αυτό το χρησιμοποιούσαν για τα σαΐσματα (χειμωνιάτικα χαλιά, που συνήθως τοποθετούνταν κοντά σε εστία φωτιάς μέσα στο σπίτι: τζάκι, σόμπα), για τις κάπες του τσοπάνη, αλλά και για την τέντα που έφτιαχνε το χειμώνα στο βουνό.
Το συγκεκριμένο νήμα ούτε η φωτιά το πιάνει, αλλά ούτε και η βροχή το διαπερνά.
Επίσης, με την κοζιά έφτιαχναν ντορβάδες, τους οποίους τους χρησιμοποιούσαν στα ελαιοτριβεία της παλιάς εποχής.
Οι ντορβάδες θα λέγαμε σήμερα, ότι ήταν φίλτρα για το λάδι!!
Αργότερα όταν τα ελαιοτριβεία έγιναν σύγχρονα τους χρησιμοποιούσαν στην είσοδο του σπιτιού τους για να καθαρίζουν τα πόδια τους, πριν μπουν μέσα..
Επίσης, το στημόνι ήταν, συνήθως, από κοζιά και αυτό φτιαγμένο από τις γυναίκες.
Το δε χτένι στον αργαλειό που θα περνούσαν μέσα το στημόνι είχε μεγάλες τρύπες.
Οι παρακάτω εικόνες δείχνουν την πραγματικότητα. Υπάρχουν στο Λαογραφικό Μουσείο της Καλιδονας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου