>> και συμπίπτει με τις ημέρες των απόκρεων, που έχουν μείνει αξέχαστες
Και για να μην σας έχω σε αγωνία, αξίζει να διαβάσετε, την παρακάτω ζωντανή ιστορία που είναι γραμμένη από τον άνθρωπο που γεννήθηκε 22 Φεβρουαρίου 1921 και συνεχίζει να συμπληρώνει σελίδες ακόμη και σήμερα με την παρουσία του.
<<Ήταν Φεβρουάριος του 1921. Η χώρα μας ζούσε την περίοδο εθνικού διχασμού. Ετοιμαζόταν όμως να γιορτάσουν τα 100 χρόνια από την ελληνική επανάσταση.
Ήταν 22 Φεβρουαρίου και η Μαρία μετά από 4 παιδιά που γεννιόντουσαν και πέθαιναν για διαφόρους λόγους κάθε φορά, την αξίωσε ο Θεός να φέρει στον κόσμο το πέμπτο παιδάκι της, αγόρι και αυτό, και έταξε να ζήσει και να το βαφτίσει ένας γύφτος.
Πράγματι μια μέρα παρουσιάστηκε στο χωριό ένας γύφτος (γυφτοθοδωρής) με μια αρκούδα, που την είχε μάθει και έκανε νούμερα για να διασκεδάζει τον κόσμο, αλλά και να μαζεύει λεφτά.
Τον φώναξαν και τον ενημέρωσαν ότι θέλουν να βαφτίσει το παιδί και να βάλει το όνομα της αρεσκείας του.
Πράγματι την άλλη ημέρα ήρθε και ο Παπανικολάκης, ο νονός μόνο με το λαδόπανο, έγινε το μυστήριο και έβαλε το όνομα αυτού<<Θοδωρής>>.
Χαρές και ευτυχία οι γονείς και μετά τον Θοδωρή, απέκτησαν ακόμα τρία κορίτσια. Την Αγγελική, τη Γιαννίτσα και την Ελένη.
Η αδυναμία ήταν μεγάλη για το μοναχογιό της οικογένειας. Στην Πελοπόννησο ήταν άγραφος νόμος, τα αγόρια είχαν άλλη εκτίμηση.
Ο μικρός Θοδωρής μεγάλωνε, πήγε στο σχολείο, σε πολύ δύσκολες εποχές. Έπρεπε να δουλέψει και αυτός.
Ο πατέρας του Παναγιώτης, κτίστης στο επάγγελμα, γύριζε όλα τα χωριά και δούλευε και με είδος για να μεγαλώσει τη φαμελιά του.
Η δε γιαγιά του Στασινή είχε αδυναμία στον Θοδωρή, μεγάλη. Τα έβαζε με τους πάντες μην πειράξουν το παιδί..
Ο Θοδωρής ενηλικιώθηκε, έγινε ενεργός πολίτης στην κοινωνία του χωριού του. Συμμετείχε σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις.
Έγινε ενεργό μέλος της ΕΠΟΝ, κατόπιν στην Εθνική Αντίσταση και υπηρέτησε για τρία χρόνια τη στρατιωτική του θητεία στη Μακρόνησο.
Είχε παντρευτεί από έρωτα την Κυριακούλα Γρηγορίου Τζιάρου, και δημιούργησαν οικογένεια. Ο λαός με τη σοφία του λέει: <<Το παιδί που θα γεννηθεί του νονού θα μοιάσει…>>
Όταν επέστρεψε από τη Μακρόνησο, εκτός από τις αγροτικές εργασίες άρχισε να ασχολείται και με διάφορες άλλες δραστηριότητες.
Ήταν τελικά κρυφό ταλέντο. Πρωτεργάτης στις αποκριάτικες εκδηλώσεις του χωριού μας.
Είχε κατορθώσει με τη φαντασία του να δημιουργεί πολλές παραστάσεις, στις οποίες συμμετείχε το μισό χωριό..
Ο παραδοσιακός γάμος και το πρόχειρο χειρουργείο, στην πλατεία έχουν μείνει αξέχαστα.
Ο άνθρωπος αυτός, που έχει αφήσει στο χωριό μας ένα ξεχωριστό στίγμα και είναι όλα καταγεγραμμένα στις μνήμες αλλά και σε βιβλίο, είναι ο Θεόδωρος Ανδρικόπουλος του Παναγιώτη και της Μαρίας (ο Κοσιαράς).
Σήμερα αισίως κλείνει 102 χρόνια ζωής.
Είναι μια ζωντανή ιστορία και αντιπροσωπεύει όλους εκείνους τους ανθρώπους μιας άλλης εποχής, που κατάφεραν να ορθοποδήσουν μέσα από τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η πατρίδα μας,
Δούλεψε σκληρά τις αγροτικές εργασίες, πελέκησε εκατοντάδες πεύκες για τη συλλογή του ρετσινιού.
Πήγε στην Αθήνα για καλύτερη ζωή και δούλεψε στο εργοστάσιο του Ιωάννου Καμπανά που είχε εκδοτικό οίκο.
Στη συνέχεια ξενιτεύτηκε στην Αμερική μαζί με την οικογένειά του, και ως συνταξιούχος πλέον επέστρεψε στο χωριό του.
Η ηλικία του δεν τον σταμάτησε να δημιουργεί αστείες παραστάσεις, να συμμετέχει σε χορούς και εκδηλώσεις και να δίνει τον καλύτερο εαυτό του με αστείρευτο κέφι στο χορό και στο γλέντι.
Στέκεται αγέρωχος, μας υποδέχεται αλλά δυστυχώς η μνήμη του δεν τον βοηθάει αρκετά για να μας μεταφέρει όλα εκείνα τα όμορφα αστεία και τις παλιές ιστορίες.
Ευχόμαστε για πολλά χρόνια να του κάνουμε γενέθλια και να διατηρείται όπως ακριβώς είναι σήμερα.
Του αφιερώνουμε ένα μικρό άλμπουμ με φωτογραφίες που πρωταγωνιστεί ο ίδιος σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τα όσα μας προσέφερε και συνεχίζει με την παρουσία του να μας προσφέρει…. ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ>>
Τριανταφυλλιά Νιάρχου
ΚΑΛΙΔΟΝΑ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2023
Δείτε περισσότερες φωτο εδώ: Η Καλίδονα του Πολιτισμού & της Παράδοσης!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου