«Να μιλάς! Για ότι σε ενοχλεί, για ότι πονάει, για όσα αισθάνεσαι να μιλάς. Μην πνίγεσαι μέσα σε σιωπές. Οι σιωπές γίνονται πέτρες, που με αυτές υψώνονται τοίχοι και απομάκρυνση..! »

Μεγάλες οι συμβουλές που μας άφησε παρακαταθήκες ποιος άλλος…. Ο μεγάλος Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Μεγάλες οι συμβουλές που μας άφησε παρακαταθήκες ποιος άλλος…. Ο μεγάλος Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ.

Αγαπητοί διαδικτυακοί φίλοι όταν γράφω κάτι που κρίνω ότι είναι σημαντικό το γράφω να γίνεται κατανοητό από όλους γενικά χωρίς να γνωρίζω τις γραμματικές γνώσεις του κάθε μου φίλου που με παρακολουθεί.

Θέλω να στέλνω παντού μηνύματα και ο καθένας να το ερμηνεύει όπως αυτός κρίνει. Δεν θέλω να κουράζεστε διαβάζοντας με. Το παρακάτω αξίζει όμως να το διαβάσετε

Το 2009 επί προεδρίας του αείμνηστου Γεωργίου Τζιάρου, με παρακάλεσε να τον βοηθήσω να τακτοποιήσουμε τη μεγάλη ακαταστασία που υπήρχε στο κοινοτικό γραφείο.

Σχεδόν μια ολόκληρη ημέρα ασχοληθήκαμε έφτιαξα το αρχείο, βάλαμε πράγματι μια σειρά και τάξη.

Μέσα στην ακαταστασία αυτή βρήκαμε έγγραφα ντοκουμέντα καθώς και πολύ έντυπο και αξιόλογο υλικό.

Μεταξύ των άλλων βρήκαμε και ένα ερωτηματολόγιο της Ακαδημίας Αθηνών που το είχε στείλει το 1983, να συμπληρωθεί και να επιστραφεί.

Ζήτησα από τον πρόεδρο να μου το δώσει και θα σας εξηγήσω τους λόγους. Διαβάζοντας του Καζαντζάκη τις συμβουλές σκέφτηκα ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή να το μοιραστώ μαζί σας για πάρα πολλούς λόγους.

Όταν το πήρα στα χέρια μου ταράχτηκα και συγκινήθηκα πολύ, αλλά όμως θύμωσα , προβληματίστηκα και δεν μίλησα.

Με λίγα λόγια σιώπησα. Το 1983, τότε που στην Ελλάδα οι κυβερνώντες, είχαν καλές προθέσεις, νέες ιδέες, ανέθεταν στους εντεταλμένους υπαλλήλους διάφορές εργασίες προκειμένου να αναβαθμίσουν την κάθε κοινωνία που ζούσαν οι άνθρωποι.

Έστειλαν λοιπόν και στην Καλίδονα το παρόν Ερωτηματολόγιο, με σκοπό όπως έγραφαν στην εισαγωγή οι πληροφορίες που θα συγκεντρωθούν θα αποτελούσαν έναν πρώτο πυρήνα για τη μελέτη βασικών τομέων της ελληνικής κοινωνίας κλπ κλπ

Το ερωτηματολόγιο το έδωσαν στον πατέρα μου και είχε 63 ερωτήσεις.

Ο πατέρας μου, απάντησε και τα έδωσε στον τότε Πρόεδρο ή Γραμματέα , άγνωστο για μένα ποιος ήταν, να τα αντιγράψουν και να τα επιστρέψουν.

Ενώ άρχισαν και αντίγραφαν τις απαντήσεις, κάποια στιγμή βαρέθηκαν και το έκλεισαν, και σήμερα μετά από 40 χρόνια το έχω εγώ στα χέρια μου.

Το Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Κοινωνίας της Ακαδημίας Αθηνών , ίσως ακόμη το περιμένει.

Ταράχτηκα και συγκινήθηκα γιατί είδα τα χειρόγραφα του πατέρα μου που δεν βαριόταν ποτέ να γράφει για το παρελθόν, θύμωσα γιατί δεν εστάλη να συμπεριληφθεί και η κοινωνία Της Καλίδονας στην εν λόγω έρευνα , προβληματίστηκα, πώς η κάθε κρατική υπηρεσία να προχωρήσει σε καινοτομίες και ποιοτικές αναβαθμίσεις, όταν ακόμη και σήμερα παντού έχουμε ανεύθυνους και ασυνείδητους κρατικούς λειτουργούς;;;

Θα μπορούσα να γράψω αρκετά.