«Γυμνάσιο Ζαχάρως, ένα σχολείο με ιστορία!»

Οι μαθητές διοργανώνουν την Κυριακή μια σπάνια πολιτιστική εκδήλωση για το σχολείο τους και την  ιστορική διαδρομή στην εκπαίδευση με μαρτυρίες και ντοκουμέντα


«Γυμνάσιο Ζαχάρως, ένα σχολείο με ιστορία!» 

Αυτός θα είναι ο τίτλος του πολιτιστικού προγράμματος που πρόκειται να παρουσιάσουν οι μαθητές του Γυμνασίου Ζαχάρως την Κυριακή 28 Μαίου, στις 8.30 το βράδυ.

Μια πού ενδιαφέρουσα εκδήλωση που θα έχει μεν την δομή μιας σχολικής γιορτής, ωστόσο οι μαθητές μαζί με τους καθηγήτριές τους Ρέα Μακρή, Βασιλική Κατσαρή και Χαρά Δημητροπούλου,  έχουν κάνει μια εξαιρετική δουλειά συγκεντρώνοντας ένα πολύ μεγάλο αρχειακό υλικό με ντοκουμέντα, παλιές φωτογραφίες, μαρτυρίες ανθρώπων κυρίως μεγάλης ηλικίας που πέρασαν ως μαθητές από τα θρανία του Γυμνασίου της Ζαχάρως αλλά και νεότερων καλύπτοντας όλο το φάσμα της πορείας του σχολείου μέσα στο χρόνο.

Στην εκδήλωση συμμετέχει και η χορωδία του Γυμνασίου Ζαχάρως με υπεύθυνη την εκπαιδευτικό Μαίρη Δημητροπούλου!

Ένα σχολείο με μεγάλη ιστορική διαδρομή που ιδρύθηκε το 1939, όχι βεβαίως στο υπάρχον κτίριο.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή τα παιδιά πήγαιναν στα Γυμνάσια Ανδρίτσαινας, Κυπαρισσίας, Πύργου και Κρεστένων.

Βασικό κριτήριο για την επιλογή του σχολείου ήταν η απόσταση, αλλά και η τοποθετήσεις και μετακινήσεις του αείμνηστου καθηγητή Γεωργίου Ν. Δούκα, που υποστήριζε με κάθε τρόπο τους συμπατριώτες του.

Στην Κρέστενα οι μαθητές πήγαιναν πεζοί και επέστρεφαν μόνο το Σαββατοκύριακο, μέσα σε αντίξοες συνθήκες.

Το αίτημα ίδρυσης Γυμνασίου στη Ζαχάρω προέκυψε πολύ νωρίς, συνάντησε όμως πολλές δυσκολίες και εμπόδια μέχρι την υλοποίηση της.

Ο αριθμός των μαθητών, παρά τις δύσκολες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες ξεκινάει (το 1939) από τους 186 και φτάνει (το 1946) τους 432.

Τα πρώτα χρόνια οι τάξεις του Γυμνασίου Ζαχάρως στεγάστηκαν στις αίθουσες που προηγουμένως στεγάζονταν το Ημιγυμνάσιο και το Αστικό Γυμνάσιο, στην περιοχή γύρω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα.

Για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια στεγαζόταν στα ακίνητα των Αριστομένη και Πολυβίου Μουσαμά, Φώτιου Βορβυλά, Ποθητού Σταυρόπουλου και Παναγιώτη Τασιόπουλου, σε αίθουσες μικρές και ανήλιαγες, χωρίς θέρμανση και τουαλέτες…

Μέσα από τις δυσκολίες αυτές στην εκδήλωση της Κυριακής θα έρθουμε όλοι αντιμέτωποι με την ιστορία της Ελλάδας και τα πέτρινα χρόνια, που συνοδεύει και όλη την ιστορία του Γυμνασίου της Ζαχάρως.

Στις 13 Οκτωβρίου του 1949 έγινε η τελετή τοποθετήσεως του θεμελίου λίθου του Γυμνασίου Ζαχάρως και παράλληλα ξεκίνησαν οι εργασίες ανεγέρσεως του οικήματος.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι το έργο ξεκίνησε με έρανο, αργότερα υπήρξε ελάχιστη κρατική επιχορήγηση, με τα λεφτά των ομογενών της Ζαχάρως και όπως θα μας πουν και τα παιδιά που θα διηγηθούν την ιστορία του «με τα χρήματα από το σιτάρι και το λάδι που προσέφεραν στον έρανο για την ανέγερσή του οι κάτοικοι της περιοχής».

Μάλιστα τα ίδια τα παιδιά εκείνη την εποχή, κουβαλούσαν τις πέτρες και τα οικοδομικά υλικά με τα χέρια – γιατί δεν υπήρχαν σύγχρονα μέσα- για να χτιστεί το σχολείο τους.

Αυτές οι μαρτυρίες που θα ακουστούν είναι συγκλονιστικές, μάλιστα οι πιο ηλικιωμένοι πλέον θα αναπολήσουν με νοσταλγία και με τρυφερότητα εκείνα τα χρόνια που μπορεί να ήταν δύσκολα, ωστόσο ήταν τα καλύτερά τους όπως είναι όλων μας τα μαθητικά τα χρόνια.

Μεταξύ εκείνων που θα καταθέσουν τις εμπειρίες των μαθητικών τους χρόνων και οι συνεντεύξεις τους έχουν καταγραφεί από τους μαθητές σε βίντεο, θα είναι οι σημερινοί συνταξιούχοι πλέον Πανάγος Κλιμαντήρης, Γιάννης Χριστάκης, ο οικονομολόγος Αγαθοκλής Παναγούλιας και πολλοί άλλοι.

Ρεπορτάζ Ελένη Παπαδοπούλου
Δείτε ολόκληρο το άρθρο στο: proini.news