Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας, το 1930
Θλίψη στον κόσμο των γραμμάτων σκόρπισε η είδηση του θανάτου του συγγραφέα Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 94 ετών.
Υπήρξε πάντα αθόρυβος και δωρικός, αν και γίγαντας στα γράμματα.
Από το σύμπαν των διηγημάτων του, με το λεπτό, διακριτικά ειρωνικό χιούμορ και τις καθαρές λιτές γραμμές, η γενέθλια γη δεν απουσιάζει.
Ο βραβευμένος συγγραφέας Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας, το 1930, σε μια πόλη πολύ διαφορετική.
«Η πόλη που περιγράφω στο βιβλίο Βουστροφηδόν δεν έχει καμία σχέση με το σήμερα. Κατά κάποιον τρόπο ανελήφθη. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο κατεστράφη και σχεδόν ομαδικά άδειασε.
Οι Πυργιώτες μετοίκησαν για να επιβιώσουν», λέει στο «Travel Book».
Η ιστορία του νεότερου Πύργου είναι συνυφασμένη με την ιστορία της σταφίδας, του μαύρου χρυσού της εποχής, εξηγεί.
Η ηλειακή πρωτεύουσα αναπτύσσεται ως αστικό κέντρο, με τραπεζίτες και σταφιδοεξαγωγείς από τα μέσα του 19ου αιώνα.
Στο Κατάκολο δημιουργείται λιμάνι για τις εξαγωγές κυρίως στην Αγγλία.
Τα κάρα δεν επαρκούν και έτσι δημιουργείται ο πρώτος -δημοτικός μάλιστα- σιδηρόδρομος της Ελλάδας ανάμεσα στον Πύργο και στο Κατάκολο.
Οι συνθήκες οδηγούν στην ανάπτυξη μιας αστικής τάξης κι ενός ισχυρού εργατικού προλεταριάτου.
«Στον Πύργο λειτουργούσε η εταιρεία οίνων και οινοπνευμάτων, όταν οι βαρελοποιοί έκαναν μια σκληρή απεργία. Η εταιρεία για να τη σπάσει έφερε βαρελοποιούς από την Ιταλία»!
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, στον Πύργο του 19ου αιώνα, ανθούν τα πρώτα αναρχικά κινήματα της Ελλάδας.
«Το αναρχικό κίνημα άφησε σπουδαία ονόματα. Από τους πιο γνωστούς ήταν ένας εξάδελφος του Ανδρέα Καρκαβίτσα, εφαπλωματοποιός, ονόματι Ανδρέας Σ. Καρκαβίτσας», σημειώνει ο κ. Παπαδημητρακόπουλος.
Νωρίς άρχισαν και τα θαλάσσια λουτρά, από τους αστούς του Πύργου, που πήγαιναν με κάρα κι άλογα κι αργότερα με το τρένο στο Κατάκολο, όταν ακόμη το μπάνιο στη θάλασσα ήταν σχεδόν άγνωστη δραστηριότητα στον τόπο μας.
Το περιβάλλον αυτό ευνοούσε τα γράμματα.
«Αναπτυσσόταν μια αστική κοινωνία που περίμενε το απογευματινό τρένο από Αθήνα για να διαβάσει τις εφημερίδες στα μεγάλα καφενεία με καρέκλες τύπου Βιέννης ή στον Δικηγορικό Σύλλογο που λειτουργούσε εν είδει κλειστής λέσχης.
Στον Πύργο κυκλοφόρησε και κυκλοφορεί ακόμη η δεύτερη αρχαιότερη καθημερινή εφημερίδα στην Ελλάδα, η ‘’Πατρίδα’’ κι από το 1945 η εβδομαδιαία ‘’Αυγή’’, μια ιδιότυπη τοπική εφημερίδα με πανελλαδική κυκλοφορία.
Από τον Πύργο έχουν βγει πολλοί αξιόλογοι συγγραφείς και ποιητές.
Ο Διονύσιος Κόκκινος και στους νεότερους χρόνους ο Γιώργης Παυλόπουλος, ο Τάκης Σινόπουλος, ο Τάκης Δόξας, όπως και πάρα πολλοί άλλοι.
Ονόματα μεγάλης εμβέλειας. Υπήρχε πρόσφορο κλίμα για να ανακαλύψεις τη μαγεία του βιβλίου και της ανάγνωσης.
Είναι εκπληκτικό ότι στην Κατοχή εκδίδεται από μαθητές Γυμνασίου περιοδικό που λέγεται ‘’Οδυσσέας’’, από τον Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόις». Ολα αυτά, εν μια νυκτί σχεδόν, διαλύθηκαν.
Μεταπολεμικά, το κενό στην πόλη καλύπτουν καινούργιοι κάτοικοι που έρχονται από τον κάμπο. Οι παλιοί ήταν κυρίως ορεσίβιοι Αρκάδες αλλά και Επτανήσιοι που έρχονταν ως εποχιακοί εργάτες.
Ο αστικός ιστός, που είχε αρχίσει να διαλύεται για οικονομικούς λόγους, εξαφανίστηκε. Σήμερα, μερικά νεοκλασικά διασώζουν την ιστορία. Οπως η Δημοτική Αγορά, το περίλαμπρο κτίριο του Τσίλλερ που άνοιξε επιτέλους ως μουσείο.
«Κι αυτό ακόμη δείχνει την οικονομική ακμή της πόλης. Ανέθεσαν στον Τσίλλερ να τους σχεδιάσει την Αγορά. Εγώ την πρόλαβα να λειτουργεί με χασάπικα, ψαράδικα, μανάβικα»...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου