Ήταν δίκτυο που γνώρισε μεγάλη άνθηση.
Για πάνω από έναν αιώνα μετέφερε εκατομμύρια επιβάτες και χιλιάδες τόνους εμπορευμάτων, συνεισφέροντας στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Πελοποννήσου.
Είχαμε και τον σταθμό μας στο Θολό, όπως μας θυμίζουν οι φωτογραφίες.
Όμως στις μέρες μας είχε άδοξο τέλος και έπαυσε να λειτουργεί.
Είχαμε και τον σταθμό μας στο Θολό, όπως μας θυμίζουν οι φωτογραφίες.
Όμως στις μέρες μας είχε άδοξο τέλος και έπαυσε να λειτουργεί.
Έπεσε θύμα των εκάστοτε κυβερνητικών επιλογών, της ανόδου του βιοτικού
επιπέδου, που έκανε την απόκτηση αυτοκινήτου πιο εύκολη, του αθέμιτου ανταγωνισμού των οδικών μεταφορών και, τέλος, της οικονομικής κρίσης από το έτος 2010 και μετά, που ήταν και η χαριστική βολή για το προσωρινό (κατά τον ΟΣΕ) κλείσιμο του δικτύου.
επιπέδου, που έκανε την απόκτηση αυτοκινήτου πιο εύκολη, του αθέμιτου ανταγωνισμού των οδικών μεταφορών και, τέλος, της οικονομικής κρίσης από το έτος 2010 και μετά, που ήταν και η χαριστική βολή για το προσωρινό (κατά τον ΟΣΕ) κλείσιμο του δικτύου.
Το παρόν άρθρο επικεντρώνεται κυρίως στις συνέπειες της αναστολής λειτουργίας και είναι άρθρο διαμαρτυρίας και ερωτημάτων, που η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να απαντήσει.
Πολλά έχουν γραφτεί κατά καιρούς στις τοπικές εφημερίδες της Πελοποννήσου για την εγκατάλειψη του δικτύου.
Αλλά και ο Σύλλογος Φίλων Σιδηροδρόμου (ΣΦΣ) μέσω του περιοδικού που εκδίδει, εκδηλώνει το ενδιαφέρον του, άλλη μια φορά, για την τύχη του δικτύου, με αφορμή τη μαύρη επέτειο των 10 χρόνων από την αναστολή λειτουργίας του.
Μια αναστολή που προκάλεσε ανεπανόρθωτες ζημιές στην επιδομή (κτιριακές εγκαταστάσεις, γέφυρες, γραμμές) και στο τροχαίο υλικό, μια αναστολή χωρίς κανένα όφελος για τις τοπικές κοινωνίες και γενικά για το κράτος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου